R. & P. Vervloesem, Rijmenam

Ook in 2013 weer grandioos

• 1 Nat. Zone Cahors 2622 d.
• 1 Nat. Zone La Souterraine 2246 jl.
• 1 Brab. Unie Salbris 886 jl.
• 1 en 2 CFW Poitiers 1484 jl.
• 2 CFW Orange 1939 d.
• In 2013 opnieuw Koning Brabantse Unie

“We zullen spelen onder de naam R. en P. Vervloesem zolang onze pa leeft,” opent Patrick Vervloesem het gesprek. R. en P. staat immers voor René (80) en Patrick  (51), een vader en zoon-combinatie die decennia lang onklopbaar waren op de vitesse en kleine halve fond en dat nu met evenveel bravoure overdoen op de zware halve fond en eendaagse fond…. Grotendeels nog met dezelfde duiven.

In werkelijkheid is de tandem een tridem, want Bieke, de vrouw van Patrick, staat ook haar mannetje in hun gezamenlijke passie. René die ondertussen 80 is bekijkt het duivenbedrijf al wat meer vanop afstand. Hij ziet ze nog steeds graag thuiskomen en is de eerste op post als er te letten valt, maar het verzorgen, kweken, inmanden en al wat erbij komt kijken, laat hij met plezier over aan de “jeugd”.

Kangoeroewoning

Tot enkele jaren geleden woonden Patrick en Bieke in Tremelo op zo een dikke 10 km van het ouderlijk huis aan de Oude Keerbergsebaan in Rijmenam waar de vliegers huisden. In 2009 toen duidelijk werd dat Patrick meer en meer moest instaan voor het verzorgen van alle duiven, werd ervoor geopteerd om bij pa en ma in te trekken in Rijmenam. Eigenlijk waren het pa en ma Vervloesem die introkken bij de kinderen, want het huis werd verbouwd en uitgebreid tot kangoeroewoning. Bieke en Patrick gingen met hun drie zonen, Stef, Jens en Glen, in het ouderlijk huis wonen en de grootouders trokken zich terug in de aangebouwde flat. Jammer genoeg overleed moeder Vervloesem kort daarna, maar 80-jarige René trekt nog goed zijn plan.

Patrick spreekt nog altijd met veel respect over zijn vader die toch aan de basis ligt van de huidige successen met de duiven.

Hoe het begon

René Vervloesem is altijd een sterk spelende vitesser geweest en zoon Patrick was reeds als kind gebeten door de duivensport. De installatie en zeker ook de omvang van de kolonie was niet te vergelijken met wat we nu kennen. Het is een bekend gegeven dat het aantal liefhebbers omgekeerd evenredig evolueert ten opzicht van de gemiddelde getalsterkte van de duivenkolonies. De Vervloesems hadden een bescheiden gemetst hok in de tuin en daarnaast een beetje “koterij” waar enkele kwekers huisden. De duiven huisden er onder de blote pannen en tot op vandaag durft Patrick deze weduwnaarshokken niet verbouwen. Een goed hok is als een “winning team”: daar moet je afblijven, zo simpel is dat. Boven de duivenbakken is er wel een beschermende plaat en daarboven speelt blijkbaar een ideale ventilatie onder de blote pannen aan de voorkant van het hok.

Het was nog geen mode van papieren duiven of zogeheten “grote namen”. Bij Vervloesem was dat niet anders. Ze deden het met duiven van hun naaste concurrenten uit de eigen club, waarmee sportief werd uitgewisseld. Een van die vrienden-concurrenten was Frans Van Rompaey, de "schrik van de streek" op de vitesse. In 1970 ging René Vervloesem er een vale jonge duif ophalen. De kleine Patrick (toen 8 jaar) mocht mee. Trikske was erg gecharmeerd door een wit duifje bij Van Rompaey “omdat het zo een mooie kleur had”. Frans Van Rompaey was vertederd door die kleine knaap die al een duif kon vasthouden als een grote en hij moest er niet lang over nadenken: het wit duifje was voor de kleine Patrick…

Het oerkoppel: Vale x Witte duivin

De bijgehaalde duiven waren niet bedoeld voor de kweek ("opsluiten" kende men nauwelijks), dus de vale en het wit, dat een duivinneke bleek te zijn, werden gewoon met de eigen jongen de dans in gegooid. Er volgde wel een ontgoocheling, want geen van beide vloog een noemenswaardige prijs. Omdat ze van Van Rompaeys beste duiven waren, mochten ze nog even blijven leven en in 1972 werden ze zelfs samen aan de kweek gezet. Het mirakel - dat de verdere loopbaan van de Vervloesems zal bepalen - geschiedde: ze ontdekten een superkoppel… tot 1980 gaf het koppel een resem eersteprijsvliegers en asduiven van Quiévrain en Noyon. Er was wel één beperking aan: als het volledige witte waren, waren ze “geen sjiek toebak waard”…  de vale en blauwe en geschelpte echter waren stuk voor stuk kampioenen… En ze gaven bovendien goed door, zoals zal blijken.

Stamkoppel 1

Het zou van slecht beleid getuigen als je uit een topkoppel zoals het "oerkoppel" van Vervloesem, niet het nodige kweekmateriaal zou behouden. In die tijd hadden vitessers geen dik bevolkte kweekrennen: er werd gekweekt uit de beste weduwnaars en een oudgediende werd wel eens opzij gezet om nog een paar jaar jongen te produceren. Zo koppelde René een blauwe dochter van het oerkoppel met een vale duiver van kameraad De Vries.  Ook dat was een schot in de roos en leverde heel wat bruikbare duiven op. Meer nog: uit dat koppel wordt de absolute stamvader van het hok Vervloesem geboren namelijk de Vale Stamvader met nummer 6418022-84. Patrick heeft vandaag nog spijt dat zo een goede duif het eeuwig leven niet heeft. Hij koppelde de Vale met verschillende duiven en met alle gaf hij bruikbare tot heel goede duiven.

Uit de koppeling met duif 6499146-90 werd een ware stammoeder geboren: de Vale 850, 6288850-92. Het was nog niet de gewoonte om fancy en commercieel goed klinkende namen te geven, maar de duivin was er niet minder goed om. We komen ze straks terug tegen: ze levert immers een resem crackduiven af, waaronder de duivin van de alom bekende Bak 13. Maar daarover straks meer.

De Vale Stamvader vormde eigenlijk meestal een vast koppel - Stamkoppel 1 genoemd - met de geschelpte duivin 6608014-88. Deze duivin, verwant aan Den Drinker,  was nog van de oude soort, deels van het "oerkoppel", met daarbij een dikke tien procent Flor Engels. Er kwamen goede duiven uit aan de lopende band onder andere de 6515008-89 en de 6499008-90. Maar ook nu kwam er uit het koppel één uniek exemplaar dat weer zorgde voor een weergaloze doorkweek: de geschelpte duivin 6346206-94. Zij zal de duivin worden van het schitterende Stamkoppel 2. Er zijn op het hok Vervloesem nauwelijks duiven waarin Stamkoppel 2 niet voorkomt. Kijk maar even mee.

Stamkoppel 2

René en Patrick koppelden de 206 met een geschelpte duiver van vriend en concurrent Edward Cornelis. Al wat uit dit koppel kwam was superieur aan alles wat ooit in Rijmenam vloog of kweekte. In het bijzonder de tweeling 6398008-98 en 6398009-98 waren topkwaliteit. De 008-98, later ook Rambo genoemd (en wat hebben die Vervloesems toch met het nummer 008?) schopte het tot Asduif snelheid maar was vooral een buitengewone vererver. Zelf kweekte hij moeilijk door, maar in tweede generatie ging het des te beter.

Zo is een dochter Rambo, 6231062-04 - en daarmee komen we al aardig in de buurt van de actuele kolonie - moeder van enkele vedetten in Rijmenam:

- de Pajot 6263149-11

1 Dourdan 2334

1 BU (Brabantse Unie) Salbris 1038

- Okidoki 6263025-11

1 prov. Bourges

- Mieke 6130083-09

2 nat Zone B Châteauroux 7613 duiven

Maar een andere dochter van de Rambo is mogelijks nog beter, want moeder van de Olympiadeduif, de Olympic Flipper 6130017-09

Voor de Olympiade in Nitra 2013 werd deze Flipper in 3 categorieën geklasseerd:
2de in cat. D
3de in cat. A
4de in cat. B

Daartoe won hij 10 x 1ste, 41 prijzen 1 per 10 en 21 prijzen per 100-tal

Nog Stamkoppel 2

Ook de nestbroer van Rambo kende wat van kweken. Zo is hij o.a. vader van

De Donkere Châteauroux 6156130-06, een echte crack met

3 BU Châteauroux 1909 d. (8 i.prov. 8218 p.)
4 BU Châteauroux 1740 d. (10 nat.Z 6149 p.)
6 BU Blois 748 d.

9 BU Argenton 508 d.
11 BU Montluçon 1386 d. (26 i.prov. 7302 p.)

Maar de Nestbroer Rambo heeft nog meer op zijn conto. Zo is hij ook nog grootvader van

- Fabiola 6226027-12, goed voor
1 nat.Z La Souterraine 2246 p.
3 nat.Z Poitiers 2538 p.

- Tess 6226120-12
1 interprov. Poitiers 1484 p. (2 nat.Z 2538 p.)

Maar een zus van Rambo kende er ook iets van. Zo is de 6528321-99 - nog steeds uit Stamkoppel 2 - moeder van Super Glen, 6156013-06, die 6 eerste prijzen vloog.

Maar ze is ook moeder van de Inteelt Kweker, 6113993-07. Daarvoor had Patrick haar terug gepaard aan de Donkere Glen, een kleinzoon uit hetzelfde Stamkoppel 2.

Met een duivin van Herbots (waarover straks meer) geeft die Inteelt Kweker o.a.

- de Super 19, 6164019-10, met een indrukwekkend palmares:

1st Asduif Sans Peur
2de Asduif Brab. Unie 2011
9de Asduif Brab. Unie 2012
3 interprov. Nevers 2135 p.
19 nat.Z Argenton 1546 p.
20 nat.Z La Souterraine 1783 p.
22 nat.Z Châteauroux 9112 p.
74 nat. Châteauroux 25263 p.
75 nat. Argenton 4126 p.

- Haar jongere broer 6226137-12 gaf ook al zijn visitekaartje af als jaarling met

1 BU Salbris 886 jaarlingen.

En o ja, die 321, zuster Rambo is ook nog grootmoeder van de Vale Arnold, 6130012-09, die een rits aan asduiftitels won, o.a. 1ste asduif van de Brabantse Unie, 1ste Asduif van Centrum & Oost.

Maar nog is het niet gedaan...

Uit Stamkoppel 2 kwamen ook nog de Lange Witpender en de Geschelpte Witpender.

De Lange Witpender, 6271173-00 was vader van onder meer:

- Den Blois 6221713-05

1 BU Blois 1478 d.

6 BU La Souterraine

- Den Argenton 6231103-04

1 nat. Zone B Argenton 1212 d.

3 BU Le Mans 1438 d.

En die Geschelpte Witpender... dat is nog een heel verhaal apart.

Maar wat een weelde aan topduiven alleen al uit dat Stamkoppel 2!

Stamkoppel Bak 13

In 2001 zat die Geschelpte Witpender - eerder toevallig - gepaard met duivin 6389007-98, een dochter van de hoger genoemde Vale 850 met een doffer van buurman Mon (Florimond) Semeelen. Een beetje een inteeltkoppel, want beide kleinkinderen van de fameuze Vale Stamvader 022-84.

Engelse vrienden (Dennis Blacky) kwamen bij Vervloesem enkele duiven ophalen en namen een koppeltje mee uit dit gelegenheidskoppel. Tot daar niets bijzonders, ware het niet dat de Dennis na een  paar jaar meldde dat kinderen van die twee duiven samen al 7 grote overwinningen behaalden in de regio, zeg maar "provinciaal". Gelukkig hadden de Vervloesems nog beide duiven en ze werden prompt terug bijeen gezet "tot de dood hen zou scheiden". Het koppel ging verder door het leven als "Bak 13". Het moet niet altijd Bak 17 zijn.

Ondertussen hebben kinderen en kleinkinderen van die Bak 13 wel al 20 provinciaals gewonnen in Engeland maar ook bij Vervloesem zelf en bij derden (o.a. Patrick Van Hoof). Op het schema vind je een bloemlezing van de belangrijkste kinderen uit Bak 13. Momenteel zitten nog zeker 15 kinderen van Bak 13 op de kweek...

De absolute topper, direct uit Bak 13 is de Mistral

- Mistral 6156065-06 wint 4 keer top 10 (en 8 keer top 50) in de Brabantse Unie met :

1 BU Minden (D) 1479 p.
2 BU Châteauroux 568 p.
7 BU Le Mans 1312 p.
10 BU Bourges 1333 p.

- Woopy 6112258-07 wint 1 BU La Souterraine

Kleinkinderen van Bak 13 doen het al even goed:

- Trikkie 6130043-09 wint 1 prov. La Souterraine

- Bieke 6246525-08 wint 1 Interprov. Châteauroux

- Renato 6112316-07 wint 1 Interprov. Blois 1165 d.

- de 6130029-09 wint 1 BU Bourges, 2 nationaal

en zo gaat dat maar door...

We overdrijven niet als we zeggen dat Bak 13 en Stamkoppel 2 de combinatie Vervloesem naar de allerhoogste top hebben gevoerd.

Inbreng snelle duiven

Er zijn al wat namen van leveranciers van duiven gevallen, maar uiteraard zijn het er nog meer. René en Patrick Vervloesem zijn immers overtuigde kruisers. Als ze al eens voorzichtig intelen, is het bijna exclusief bedoeld voor het kweekhok, om het bloed vast te houden zoals dat heet.

Omdat de tandem tot zeg maar 2008 overwegend de snelheid speelde - zeg maar Quiévrain en Noyon - werd natuurlijk vooral gekruist met snelle duiven. En waar kun je die beter halen dan bij je naaste concurrenten.

We noemden al Edward Cornelis, "Neel" voor de vrienden, een gevierd Quiévrain en Noyon-speler. Cornelis, geboren in de eerste oorlog, deed in 1996 zijn duiven weg. Hij was toen 80 jaar en voor 200 frank per stuk mochten René en Patrick de beste uitkiezen. Dat leverde de 897-90 op, de duiver van Stamkoppel 2, niet de minste dus. Eigenlijk een historische zet van de vader en zoon combinatie. Dat de afstamming niet bekend was en dat de geschelpte al 6 jaar was, namen ze er graag bij. Het was een geweldenaar in de kweek en meer moest dat niet zijn.

Over de jaren heen werd daarnaast meer dan eens geput aan de bron bij buurman Florimond Semeelen. Florimond Semeelen zat er redelijk warmpjes in en zat niet verlegen om zich het allerbeste materiaal aan te schaffen. Nochtans had Semeelen geen megahok. Hij deed het met een 4-tal kweekkoppels, een 8-tal weduwnaars en pakweg 30 jongen. Op een bepaald moment had hij wel 7 broers op het vlieghok, allen uit een koppel met een duiver van Alfons Engels (broer van Flor) en een duivin van Flor Van Loock van Berlaar. Uiteraard probeerde René Vervloesem vooral uit dat koppel te krijgen. Ze kostten toen de volle 100 BEF per stuk... Andere tijden... Nu zouden dat minstens evenveel euro's zijn...

Van Hoof Keerbergen

Vriend Patrick Van Hoof uit Keerbergen had eind de jaren 90 een sublieme crack op het hok: de Vale Bourges, 2237822-95. Deze vale voerde het bloed van Alfons De Cat (Keerbergen) en van grootmeester Jef Hoylaerts uit Herent. Hij vloog zich 5 keer tussen de eerste 200 nationaal uit Bourges met o.a. 2de nat. Bourges tegen15131 duiven ... maar pikte daarnaast ook nog een 1ste seminat. mee uit Argenton tegen 9944 d.

Vervloesem "klapte" eens met Van Hoof en ze maakten een deal: Patrick Vervloesem bracht zijn beste dochter van de Vale Stamvader, namelijk de hoger genoemde Vale 850, naar Keerbergen en er werd samen gekweekt voor elk één jong. Weeral bleek dit een gouden zet, want hieruit ontsproot de vale duivin 6564400-98, in de stamboeken vermeld als Dochter  Vale Van Hoof.

Ze werd de vaste partner van de Rambo 008-98 en wat hieruit voortkwam is hierboven al verteld... Mieke, Broer Mieke met 8 eerste prijzen, Okidoki, de Pajot en vele andere goede duiven.

De Engels inbreng

In 1976 werd voor het eerst een bon gekocht van Flor Engels. Dit viel dermate mee, dat de Vervloesems de smaak te pakken hadden om regelmatig een Engels-duif in te kruisen. Over de jaren heen kwamen minstens 20 Engels-duiven op de kweekhokken direct of via Van Eynde.

Zo werd in 1991 bij de tandem Van Eynde-Govaerts (toen nog Van Eynde–Uytterhoeven) uit Putte de pure soort Engels bijgehaald.

Het hele verhaal van de duiven van Flor Engels en zijn zonen Jos en Jules gaan we hier niet vertellen, dat is genoegzaam bekend: wie kent er niet de iconen "den 231", "den 62" en zeker ook de meest fameuze zoon van de 231, "den 178". Uiteraard zijn die stamberen "incontournable" als je de echte Engels wil inkruisen. Hoe Vervloesem dat deed vind je in het bijgaand schema.

Op het schema valt het ook op dat Patrick Vervloesem graag de Engels-lijnen terug bijeen brengt, zonder in nauwe inteelt te vervallen. Zo komt de moeder van de Superkweker in Rijmenam uit een koppeling kleinzoon 231 x kleindochter 231. Die superkweker 6246564-08 gaf een resem topduiven waaronder de reeds genoemde Pajot (6263149-11 met 1 Salbris in de Brab. Unie) en de Okidoki (6263025-11 met o.a. 1 BU Bourges) wellicht de bekendste zijn.

De beste Engelsduif in Rijmenam is ongetwijfeld de Blauwe Kweekduivin, 6358232-03, kleindochter van de 178 via zijn vriend Marc Van Eynde. Ze is bv. moeder van de Le Mans (62311025-04, driemaal top 5 in de BU) en van zijn nestbroer de Mannequin (6231026-04 met 1 BU Châteauroux), maar ook grootmoeder van de 6263126-11 die 2de nat. La Souterraine vliegt in de Zone. In die laatste zit ook via de vader weer 50% Engels.

Via Reynaert naar Herbots

Patrick is goed bevriend met Jozef Reynaerts uit Attenhoven (Landen) die goed boert met o.a. duiven van de gebr. Herbots. En het was deze Reynaerts die Patrick Vervloesem in 2006 meenam naar Halle-Booienhoven.

Vervloesem had van vriend Jozef al wel eens duiven gekregen waar Herbotsbloed inzat, onder andere zijn Sue Ellen, 2217002-05 (moeder van Poco Loco, 1 nat Zone Argenton). En zo kwam het dat hij wel eens mee wilde naar de miljoenencollectie in Halle-Booienhoven.

Patrick Vervloesem was aardig onder de indruk van het duivenmateriaal dat hij er te zien kreeg en hij nam enkele koppels eieren mee, vooral uit de lijn van de Nationale I en de Hero 19. Vervloesem zette de mooiste ervan op de kweek en hield er warempel een excellente kweekduivin aan over.

Zo werd de 6406045-06, uit een kleinzoon van de Nationale I) moeder van de beste duivin van het hok: de reeds genoemde Super 19, 6164019-10, met haar indrukwekkend palmares: 3 interprov. Nevers 2135 p. en nog een vijftal top 100 prijzen nationaal.
Haar jongere broer 6226137-12 gaf ook al zijn visitekaartje af als jaarling met

1 BU Salbris 886 jaarlingen.

Een dochter (6246577-08) van de Herbotsduivin is moeder van de 6263065-11 die al knalde met

3 BU Bourges 2165 jaarlingen.

Een zus van deze 77, nl duif 6130056-09 wint

8 nat. Bourges van 17138 duiven.

Nog meer klasseduiven

Alle duiven opsommen die over de jaren heen werden ingebracht is niet te doen, maar om op niveau te blijven moet een mens regelmatig vers bloed invoeren. De kunst is wel om daarbij nooit de draad van je eigen soort te verliezen. En daarom worden in Rijmenam de bijgehaalde duiven steevast tegen het beste van de eigen soort gezet. Als je zelf een goede stam hebt, moet je niet gaan proberen om zuivere Engels of zuivere dit of dat te gaan kweken, is de mening van Patrick. De kortste weg is om de nieuwe duiven tegen je beste te zetten en dan weet je meteen of je op peil blijft of zelfs vooruit gaat of integendeel achteruit boert.

Bij de ingebrachte duiven mogen we zeker ook niet Dirk Vervoort (Heist-op-den-Berg) vergeten. Dirk voert o.a. de bloedstromen van Gaston Van de Wouwer, Flor Vervoort, Alfons Scheers, Alois Van Loock, Dirk Van Dyck enz. "Gene kattenpis" zou Jan Becaus zeggen.

Patrick haalde er in 2000 o.a. zijn Witpen Dirk, 6313215-00 die onder andere vader is van reeds meermaals genoemd Mieke, broer Mieke... Uit de Geschelpte Dirk, 631232-00 kweekte hij dan weer het geschelpt Bieke 6246525-08, goed voor 1 interprov. Chateauroux tegen 10719 duiven. Deze winnares werd dan ook vereerd met de naam van de charmante echtgenote van Patrick. En het wordt tijd om daar ook iets over te zeggen.

Wie we zeker ook niet mogen vergeten zijn Frans en Agnes Wouters-Wouters uit Tremelo. Patrick Vervloesem haalde er zijn Agneske, 2016654-08, een halfzus van zijn 4 nat. Bourges tegen 19659 duiven. De moeder van Agneske is ook niet te versmaden, want een volle zus van de Ballon van Kristiaan Hennes, 1 semi-nat. Argenton en kleinzoon van de alomtegenwoordige Bliksem van Vandenabeele.

Niet te verwonderen dat Agneske het zelf ook goed doet in de kweek: moeder van Trikkie (1 prov. La Souterraine), van de 100-duivin, de 021 enz. Maar ook bij derden al grootmoeder van de Autowinnaar Orléans 2012 in Limburg, van de 1 prov. Bourges 1217 d. bij Bruno Wouters uit Brasschaat.

Met zachte hand of het Bieke-effect

Patrick Vervloesem, die nog halftijds werkt bij de NMBS, is maar al te blij dat zijn vrouw Bieke meer dan een handje toesteekt aan de duiven. En misschien is hij zelfs nog blijer met wat ze van de duiven gedaan krijgt dan met de vele uren die ze aan de verzorging besteedt. Ze slaagt er immers in om vrijwel de hele kolonie handtam te maken met pinda's en vooral met veel zachtheid en geduld. En om dat te illustreren raapt Patrick enkele vliegduivinnen met één hand op van de bodem... "100% de verdienste van Bieke hoor," bekent onze gastheer.

Je merkt natuurlijk ook op de hokken dat daar een vrouwenhand mee gemoeid is: drinkpotten die "spoel" je immers niet even uit, die "was" je uit met een sponske... Een heel werkje als je weet dat 60 bakmannen elk hun eigen drinkpotje hebben. En met de stofzuiger kan ze uiteraard ook beter overweg dan Patrick voor wie het al iets rapper "goed genoeg" is.

Meegeven en blijven meegeven

Voor wie tegen Vervloesem moet spelen, lijkt het wel of daar in Rijmenam een mega-kolonie huist. Ze komen immers voor elke vlucht opdagen met een numeriek vrij sterke ploeg. Klein kun je hun kolonie niet noemen, maar het geheim schuilt vooral in het feit dat de duiven zowat elke week moeten vliegen. Ze starten het seizoen met 60 weduwnaars en 30 vliegduivinnen. Dat is niet niks natuurlijk. Maar vooral de duivinnen moeten werkelijk elke week mee naar de halve fond en grote halve fond. Enkel na een zware vlucht wordt er wat teruggeschroefd en voor een iets kortere afstand gekozen. Bij duivers wordt iets sneller naar een lichtere afstand gegrepen, omdat bekend is dat duivers zich meer afmatten in de korf en dus niet zo snel recupereren na thuiskomst. "Je moet vooral zien hoe ze thuiskomen en hoe ze zich na een paar uur gedragen," licht specialist Patrick toe.

Trainen

Omdat de duiven heel veel kilometer doen op een seizoen, is Patrick geen fan van verplicht trainen van de duiven. Ze mogen eigenlijk een beetje hun goesting doen. Vooral de duivinnen hebben tijdens het seizoen niet vaak zin om te trainen. Als ze na 5 minuten al terug vallen, dan laat de baas dat maar zo. Je vindt dus in Rijmenam geen vlag of veelkleurige ballonnen om het duivenvolk in de lucht te houden.

"Trainen moeten ze doen vóór het seizoen" is de licht controversiële stelling van Patrick Vervloesem en hij verklaart dat nader.

In Rijmenam worden de weduwnaars gekoppeld rond 15 december en mogen - of is het moeten - een koppel jongen grootbrengen. De duivinnen worden na 12 dagen weggenomen zodra er links of rechts een doffer opnieuw gaat drijven. Als je nu zou opwerpen "te vermoeiend" voor die duivers om zo alleen die jongen groot te trekken, dan ben je fout, want dat is juist de bedoeling. "Het is de beste manier om van het windervet vanaf te geraken" weet Patrick. En daarna is het zaak om ze zo scherp te houden. Telkens als het weer het toelaat moeten de duiven trainen in de voormiddag en ze doen dat graag en lang. In februari en maart heb je geen vlag nodig om de duiven in de lucht te houden weet Vervloesem.

In die periode worden ze ook in afspraak met de veearts uitvoerig gekuurd tegen tricho en paratyfus en dan zijn ze klaar om er een seizoen lang tegenaan te gaan.

Vanaf de eerste vluchten moeten ze mee en dat tot ze hun 4de pen stoten... Maar vóór ze de eerste keer in de grote korf gaan, zijn ze misschien wel al 20 keer opgelaten... en telkens zit de partner gereed. "Veel werk, maar een uitstekende tijdsinvestering" meent Patrick Vervloesem. En wie zijn wij om hem hierin tegen te spreken. Hun duiven "staan" er immers vanaf de eerste vluchten, ook al is het maar 90 km.

Opvoederen... ken ik niet

Duiven die hard werken moeten goed eten, dat is de stelling bij Vervloesem. En als je de duiven elke week wil meegeven, is de tijd om de batterijen terug op te laden eigenlijk niet zo lang... De eerste dag eten duiven van nature al niet zo veel - en krijgen ze ook iets lichter voer - en daarna moeten ze op een dag of 4 alle geleden fysieke schade hersteld hebben. Dat vraagt om stevig eten. Bij Vervloesem staat er dan ook altijd eten op het hok. Duiven die elke week meegaan, hebben niet de kans om zich te vet te eten.

Binnenroepen gebeurt met snoep en gebroken pinda's. Ze kennen dat rap en zijn er verzot op, zelfs met een volle eetbak.

Medisch plaatje

Het medisch plaatje in Rijmenam is heel simpel: er wordt niet blind gekuurd, maar blind vertrouwd op de deskundigheid van veearts An Havet uit Blanden. Gewoonlijk wordt de veearts met drie bezoekjes per jaar vereerd: eenmaal vóór de kweek, eenmaal vóór het vliegseizoen en een derde keer met het jonge volkje voor die in gang gezet worden. "Als er niks mankeert, blijven we eraf," orakelt Patrick Vervloesem, " het is een illusie dat je duiven in form krijgt met medicatie..."

Ook wat supplementen betreft, zijn de Vervloesems niet erg bijgelovig. Bij thuiskomst krijgen ze elektrolyten, waarbij diverse merken afgewisseld worden. Daarnaast worden - ook van verschillende merken - thee en plantenextracten verstrekt in het begin van de week. "Ik doe ook zo weinig mogelijk op het eten omdat ik de indruk heb dat de duiven daar toch altijd een beetje vies aan zijn..." Patrick Vervloesem meent te weten dat duiven beter eten en blijven eten als het eten zuiver blijft.

Motiveren

"Je kunt het ze niet vragen, maar ik denk niet dat duiven naar huis komen voor hun partner", aldus Patrick als antwoord op onze vraag of de partners getoond worden. Hij denkt dat duiven veeleer naar huis komen om "thuis" te zijn en om hun terrein te verdedigen: hun zitje, hun plankje, hun bak... of zelfs hun kartonnen doos. Niettemin worden de partners getoond, iets langer naarmate het seizoen vordert. Maar wat ze bij Vervloesem belangrijker vinden is dat bij thuiskomst de partner er altijd zit, elke keer opnieuw, zelfs bij een lapvluchtje van 5 km. Dat is ook de reden waarom ze geen voorstander zijn van totaal weduwschap. Elke vliegduif heeft een vaste thuisblijvende partner... geen gedoe dus als de duiven thuiskomen. "Er is wat werk aan en je moet een pak mee-eters meer houden, maar aan het eind van de rekening loont het," vindt Patrick. Dat anderen daar anders over denken of dat zijn systeem niet trendy genoeg zou zijn, daar heeft hij geen moeite mee natuurlijk.

Op naar de fond

Van fanatieke snelheidsspelers zijn vader en zoon Vervloesem in een mum van tijd geëvolueerd naar te duchten kampioenen op de zware halve fond. Als je zowat jaar na jaar (en ook weer in 2013) Koning wordt in de Brabantse Unie en in 2011 zelfs Keizer, mag je dat wel zeggen. Uiteraard vinden ze dat in Rijmenam best nog wel plezant, maar af en toe kijken ze ook al eens uit naar een nieuwe uitdaging: de eendaagse fond. "De overnachtfond zie ik nog niet zo direct zitten," zegt Patrick, "omdat je daar echt wel andere duiven moet voor hebben." Waaruit we begrijpen dat hij fond wil spelen met overwegend dezelfde duiven die nu van 500 en 600 km het mooie weer maken. "Dat lukt aardig," gaat Patrick verder, "maar met deze duiven mag het toch niet al te zwaar worden. Bij noordoost en tropische temperaturen vliegen ze zichzelf in de vernieling".

Dat ze er op de fond vrij snel zullen staan, lieten ze al merken door het winnen in 2013 van

- 1 nat Cahors in Zone B2 tegen 2622 duiven

- 3 nat. Orange in Zone B2 tegen 1127 duiven

De concurrentie is meteen verwittigd...

De eerlijkheid gebied wel om te zeggen dat de Cahorswinnaar (die daarna verloren ging) een grote portie De-Rauw & Sablonbloed voerde.

Ook van Louis Van der Wielen (Boortmeerbeek) heeft hij een lijn van vale duiven die best een kilometertje meer aankunnen.

En dat ze het menen om op de fond een woordje mee te praten bewijzen ze door ook topmateriaal bij te halen bij clubgenoten Remy Speltdoorn, Alex Rans en Vrebos Kristiaan, zeg maar bij de de mannen van Sans Peur waarmee hij met open vizier de confrontatie wil aangaan op de dagfond.

Jonge duiven

René en Patrick Vervloesem profileren zich niet als jongeduivenspecialisten. Wel wordt er een groepje vroege jongen verduisterd en doorgespeeld tot de nationaals, maar dat is geen prioriteit. Dit belet niet dat er af en toe och wel een knaller wordt afgevuurd in Rijmenam.

Jongen moeten vooral goed geleerd worden in Rijmenam, en dat betekent dat ze minstens één keer 2 nachten korf moeten meemaken: wennen aan de stress van 2 dagen korf, leren drinken in de korf... Wie het niet geleerd heeft, vertrekt met een grote handicap als jaarling.

En van jaarlingen weten ze alles in Rijmenam. Hoewel ze op vele terreinen uitblinken, kun je er niet omheen dat de Vervloesems cracks zijn in het spelen met jaarlingen, zowel doffers als duivinnen. Om het in cijfers te zeggen: van de laatste 20 overwinningen in de Brabantse Unie werden er 15 behaald door jaarlingen!

Jongen die hun opleiding zonder grote problemen doorkomen, krijgen hun kans als jaarling. Als er moet gekozen worden, wordt ook wel naar de afstamming gekeken en daar hebben goedgebouwde en gezonde jongen uit bewezen kwekers uiteraard een voetje voor. Maar om zoveel mogelijk jongen de kans te geven als jaarling moeten de oude en jaarlingen echt top zijn: liever een jonge meer een plaatsje geven dan een twijfelachtige vlieger door te houden. De plaatsjes voor oude duiven zijn er dus duur.

De nieuwe jaarlingen worden gewoon ingeschoven in de vrijgekomen nestbakken: oude duiven hebben dus geen hok voor zich en duiven blijven hun hele carrière in dezelfde bak. De verdeling is meestal ongeveer fifty-fifty tussen jaarlingen en oude duiven.

Kijk eens in mijn ogen...

Patrick vertelt...: "Enkele jaren terug krijg ik bezoek van een Duitse liefhebber die duiven wil aanschaffen. Op zich niks ongewoon natuurlijk, maar de brave man vraagt of hij de ogen van de ouders mag onderzoeken met de loep. Ook geen probleem dacht ik maar ik kon nauwelijks vermoeden dat hij een hele installatie meehad in de auto: een fotolamp van 300 Watt (schat ik), wat toebehoren en tenslotte een oogloupe met factor 15. Ik liet hem de nodige kwekers zien en raakte behoorlijk onder de indruk van zijn commentaren over de kwaliteiten van de kwekers. Hij haalde er zelfs moeiteloos mijn beste kwekers uit..."

Sindsdien is Vervloesem een (gematigd) adept geworden van de ogentheorie stijl Jozef Hoffmann. We laten de sceptici er het hunne van denken, maar Patrick Vervloesem is overtuigd dat het zoeken naar zogenaamde "kweekogen" met de nodige clusters en streepjes de kwaliteit van zijn kweekhok op een beduidend hoger peil heeft gebracht. Wie daar graag voorbeelden van ziet kan op de website van Vervloesem (www.vervloesempigeons.be) eens kijken naar de ogen van bv. de Olympic Flipper, Poco Loco, Tess, De Super 19, de superkweker en vele andere toppers die het kweekhok bevolken.

Voor de vliegers wordt niet of toch minder naar de ogen gekeken: de vliegresultaten zijn immers duidelijker en betrouwbaarder dan welk keuringscriterium dan ook.

Sans Peur Herent

Eigenlijk is de tandem Vervloesem nog niet zo lang prominent aanwezig op het toneel van de zware halve fond. Vader René speelde bijna exclusief onder Parijs zoals dat heet. Onder impuls van Patrick werd er na de eeuwwisseling wel al eens een duif meegegeven op de halve fond en dit vaak met succes. Maar de grote overstap kwam er pas rond 2007 toen Patrick en Bieke meer en meer de hele duivenzaak begonnen te runnen in Rijmenam en zelfs verhuisden naar de ouderlijke woning zoals hierboven al verteld.

Rijmenam ligt pal op de grens tussen de provincies Vlaams-Brabant en Antwerpen. De Vervloesems wonen op grondgebied Antwerpen maar twee straten verder is het al Brabant. Niet te verwonderen dat ze zich ook halve Brabanders voelen, zeker wat de duiven betreft.

Om de zware halve fond te spelen trokken ze dan ook naar Sans Peur in Herent en het beviel hen daar zo goed, dat ze zijn blijven gaan... "Ho ik vind dat daar super gezellig," valt Bieke bij, "het is een gemengd publiek met nog veel jongeren die de boel daar draaiend houden en ja... ik kom daar graag..." Patrick is vooral tevreden over de professionele aanpak in Sans Peur.

Er is natuurlijk een belangrijk nadeel aan verbonden; R. en P. Vervloesem vind je nooit op een provinciale uitslag... Zo zijn de regels nu eenmaal. Gelukkig is er de Brabantse Unie en daar kunnen ze wel meespelen... en hoe! De laatste 5 jaar (veel langer zijn ze niet bezig op de grote hafo) werden ze 4 maal 1ste Koning van de BU en één maal 2de, in 2011 zelfs Keizer. In dezelfde periode boekten ze om en bij de 20 overwinningen in de Brabantse Unie, soms de 2 eerste. Om maar te zeggen dat ze in Brabant deze steeds goedgeluimde Antwerpenaren wel kennen...

[[[[[[[[[[[[[[[[[[ FOTO's ]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

 Een te duchten trio: Patrick en Bieke Vervloesem en pa René Vervloesem. Dat ze in de Brabantse Unie de boel op een hoopje spelen komt vooral omdat ze goede duiven hebben en een oersterke basis van vitesseduiven.

De installaties in Rijmenam. Het gemetste hok is het "oude" hok van vader René. De duiven huizen er onder de blote pannen en dat bevalt hen best. Niet zichtbaar is het duivinnenhok (rechts) en helemaal achteraan zitten de kwekers.